Mission Impossible I (Niger, Africa, 2014). Radiocolumn voor Gewoon Groen Gouda en Bewerking voor PUM Magazine "Ik zit duizenden kilometers ver weg, in Niamey in Niger (Niesjair) op zijn Frans. Ik train hier 45 kleurrijke Franstalige islamitische vrouwen. Ik train deze dames van 14 – 63 jaar oud met 0 -8 kinderen in het houdbaar maken van tomaten. Tomates pelees, sechees, gepelde tomaten, gedroogde tomaten, etceterAAAH.
Oeps, op mijn 1e missiedag in het verre Niger (Niesjère op zijn Frans) hoorde ik van Issaka, de vertegenwoordiger van de KvK dat 45 kleurrijke Franstalige islamitische vrouwen al de volgende dag (!!!) een training in het houdbaar maken van tomaten verwachtten. Tomates pelees, sechees, gepelde tomaten, gedroogde, etceteráá. Vrouwe Fortuna was gelukkig op mijn hand. Op weg in Frankfurt bleek ik, bofkont, al een franstalige FAO-cursus gegoogled te hebben, die ik bewerkt heb (en ook nog later in Senegal heb gegeven!) Op dinsdag ontmoette ik mijn vertaalster Housseina. Ik deelde de groep in drieën en we bespraken een boodschappenlijstje voor het practicum. De vrouwen moesten zelf maar glazen potjes meenemen.
Ik begon elke trainingsgroep met een plaatje van een landschap. Waar voor zover het oog reikte miljoenen goede tomaten zijn gedumpt. Zo kan in onze wereld 1,3 miljard ton goed eten verloren gaan. Bij een miljard mensen onder de ondervoedingsgrens komen we op 1300 kilo per hongerende. Zelfs als het alle dagen kerst zou zijn krijg ik dat in een jaar niet weg.
Mijn vrouwen in Niamey krijgen in het hoogseizoen ook weinig voor hun tomaten en het zou oneindig veel beter zijn als goede tomaten tijdig kunnen worden ingemaakt. Zo heb je ook in het laagseizoen nog een hoogwaardige voedingsbron.
Mijn dames waren gemotiveerd. Ze wilden ook sauzen en ketchup maken, maar dat zat niet in de cursus. Bij de laatste groep was die lacune ook gestopt. Housseina gaf onder mijn supervisie de laatste training zelf. Ik mocht ook nog als enige de ketchup proeven, het was immers Ramadan. Van Issaka hoorde ik het mooie nieuws dat ze een half jaar later enthousiast in het hoogseizoen ketchup aan het maken waren. Nu nog train de trainers en uitrollen over heel Niger?! En vervolgens Afrika?!
PS 1 Ondanks de Ramadan was niemand chagrijnig, het geheim: Frisbee-en in de pauze: https://www.youtube.com/watch?v=_m2btvGq0Vc
PS 2 Nog meer WAANzin. Er liggen hier in de supermarkt van Niamey ook ingevlogen grote groene appels. Zo’n appel kost hier liefst 2.5 euro. Bij een gemiddeld maandinkomen van 25 euro kan de Nigerees zich dus ruim een partje per dag permitteren. Bij ons willen supermarkten heel cynisch veel winst op gezonde groente en fruit maken, een van de redenen, dat vrouwen hier uit arme milieus gemiddeld genomen twintig jaar eerder chronisch ziek zijn en zes jaar korter leven.
Die groene appel in de supermarkt was trouwens niet eens biologisch = zou nog duurder worden.
Wat is biologisch?
Voor mij zou biologisch vooral duurzaam moeten zijn. Respect voor dier, plant, natuur, een wereld in harmonie, oog voor kwaliteit en verbinding. Neem een vrolijk scharrelvarken, goddelijke tarwehaverpap of overheerlijke stevige aardbeien van de koude grond. Die weke waterige aardbeien van onze niet duurzame supergrutters hebben maar een houdbaarheid tot het passeren van de kassa.
Biologisch lijkt nu gekaapt door chemofoben, naïeve tuinkabouters en geldwolven, die nu vooral de letter van biologisch maar niet de geest invullen. Een ingevlogen biologisch boontje uit Rwanda is biologisch maar niet duurzaam. Het grote biologische merk Ekoland, dat liefst 70% biologische BIETsuiker in zijn nog net niet homeopathische appelstroop verwerkt. Of het pushen van duur en ongezond zeezout. De Chinezen pleegden vroeger NB zelfmoord door 1 - 3 gram zout per kilo lichaamsgewicht in te nemen. Het biologische equivalent van ons strooizoute Cup-A-Soupje op zeezoutbasis zou net zo als schoonmaakmiddelen met een kinderslot verkocht moeten worden. Veilige smaakmakende E-nummers werden ooit al vervangen door de sluipmoordenaar zout (geen E-nummer) onder het mom van ja, gelooft u het, Eerlijk is Heerlijk.
Bent U al een lijk door een E-nummer tegengekomen, ik niet.
Dat onze levensmiddelenindustrie, biologisch of niet, wel over lijken, gaat moeten we dus niet met een korreltje zout nemen.
Pieter (Niger)