In het land van Dwazen werd een Wijze Dwaas wakker
Ergens op de wereld bestond een volk van Dwazen. Ze werden zo genoemd omdat ze geen oorzaak van gevolg kon onderscheiden en het rekenen hadden verleerd. Ze losten dan ook niets structureel op. Met enige regelmaat moesten er in dat land dan ook verkiezingen worden gehouden. Belangrijke verkiezingsthema’s waren dan of de hypotheekrenteaftrek afgeschaft zou moeten worden of vrouwen hoofddoekjes mochten dragen en of uitgeleefde Dwazen nog langer moesten werken.
De Dwazen begrepen niet dat van de hypotheekrenteaftrek alleen de banken, de notarissen en makelaars en uiteindelijk de overheid (successierechten) rijker werden. De Dwazen waren allang vergeten dat hoofddoekjes ook nuttig konden zijn. Hoofddoekjes boden ooit namelijk bescherming tegen de zon en waren natuurlijk ook hygiënisch (losse haren, schilvers, ongedierte). De oudere Dwazen waren uitgeleefd omdat zij te lang en hard hadden moeten werken. Ze werden net als jongere Dwazen aangezet tot overconsumptie en tot ongezond leven omdat dat goed zou zijn voor de economie en ze dan ook minder pensioen zouden verteren. Zeer oude Dwazen werden verwaarloosd en overleden sneller, lieten de cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek zien. Ze dachten, wat slim, want het scheelde in de (oplopende) zorgkosten en pensioenuitkeringen.
De Dwazen bleven dwaas omdat de lastige vakken logica en rekenen niet meer tot de kerncompetenties van de dwaas werden gerekend en uit het onderwijs en maatschappij waren afgevoerd. Leerlingdwazen hoefden niet meer te rekenen maar kregen een rekenmachine met ontelbare functies. Ze leerden vooral om via het alwetende Internet zelfs de antwoorden op de examenvragen met hun mobieltje te googlen. Zelfs het Ministerie van Onderdwaas wist niet meer hoe ze de eindexamencijfers moesten afronden.
De Dwazen waren meestal tevreden tenzij er op televisie steeds herhaald werd dat ze ontevreden moesten zijn. Onrustige en/of ontevreden dwazen kregen gelukkig vaak nog net op tijd psychofarmaca. Lastige dwazen werden terecht ontslagen en geplukt. Op een dag werd in een grot de Wijze Dwaas wakker. De Wijze Dwaas zag en dacht veel na en ging zich steeds meer verbazen. Wat zag hij?
Veel Dwazen hielden van ongezonde dingen en vonden het vanzelfsprekend dat de rekening bij alle dwazen terecht kwamen. Linkse Dwazen noemden dit solidariteit en rechtse Dwazen zagen ingrijpen als overheidsbetutteling. Het bedrijfsleven gaf de Dwazen ook nog het gevoel dat het stoer was. Dan konden deze slimme bedrijfsdwazen er ook nog ff (Heineken) aan verdienen. Alcohol was heel slecht voor jonge dwazen en slecht voor oudere dwazen. Bavaria gaf het Christelijke Dwazen Appel dan ook steun om daarvoor de jonge Dwazen tussen 16 en 18 te kunnen blijven verdwazen. Bacardi mocht met suikerdrank en reclames om 11 uur ’s ochtends in de bioscoop kinderdwazen lokken. Prins Dwaas was een welkome gast in het Oranje Dwazen Heinekenhuis op grote sportevenementen. De Reclamecodedwazen vonden alcohol geen bedreiging voor de volksgezondheid (slechts 114930 levensjaren per jaar verloren (Bron: Trimbosinstituut)) en juichten elke pikante uiting (neem het WK-Bavariajurkje) toe en keken de hele dag naar de herhaling in Uitzending Gemist. De VWA (= de Voedsel en Waren Autorariteit) vond het al veel te ongezellig om het rookverbod in kroegen te moeten controleren. Het ministerie van Volksdegeneratie wilde zelf stiekem roken en had verder alleen maar tijd om de te veel ingekochte griepvaccins nog tegen een Dolle dwazendagenprijs weer kwijt te raken. Het ministerie van Landbouw en Glossy Magazines vond de Dwaze Koeienziekte zelfs een nog groter gevaar. Zij vond de redding van geen enkele Dwaas voldoende verantwoording om zinloos miljarden Euro uit te geven en het milieu te vernietigen. De Opperdwaas kende het woord berouw niet en luisterde vooral naar de werkgevende Dwazen van het VNO en NCW. Hij begreep dan ook alleen dat er bezuinigd moest worden, terwijl dat iedereen uiteindelijk tot ontevreden, ongelukkige, zieke en zelfs dode Dwazen zou gaan maken.
De Wijze Dwaas wist dat het ook anders kon. Door minder de rekening bij de maatschappij neer te leggen zouden overbodige collectieve uitgaven als sneeuw voor de zon wegsmelten. Dat leidde tot belastingverlaging en meer vrije tijd. Dat gaf minder stress, minder ziekte en arbeidsongeschiktheid. Dat leidde tot belastingverlaging en meer vrije tijd voor verbinding, zorg,....
Maar hoe overtuigde de Wijze Dwaas de anderen en werd hij ook koning of ging zijn kop eraf? De Wijze Dwaas leerde steeds beter uit te leggen wat Goed en Kwaad werkelijk was en hoe belangrijk het was om het Geheel boven het individu te stellen. Daarnaast kregen alle Dwaze Bazen en zelfs de altijd vriendelijk grijnzende Opperdwaas een cursus Inspirerend Leiderschap (www.inspirerendleiderschap.org) om hart en hoofd weer te verbinden en te leren dat Geld slechts een middel en geen doel was. Iedere Dwaas wist uiteindelijk wat de echte zondes waren en hoe ze te voorkomen waren. Ze kwamen er ook achter dat alle kennis al aanwezig was om er een te dol en dwaas Paradijs van te maken. Zo konden de Niet Langer Dwazen langer en gelukkiger leven met meer tijd voor liefde en verbinding en minder voor consumptie.